Dawid Pater wciąż walczy z białaczką. Szpik kostny nie przyjął się

28-latek od 5 stycznia 2024 roku nieustannie toczy walkę z ostrą białaczką szpikową, w której stawką jest jego życie. Wszystko zaczęło się niepozornie. Jesienią zachorował na półpaśca i po przebyciu infekcji zrobił kontrolne badania krwi. Ich wynik wywołał szok - miał prawie 10 razy za dużo białych krwinek. Usłyszał wyrok: ostra białaczka szpikowa.

W lutym 2025 roku przeszedł przeszczep szpiku kostnego od brata bliźniaka niespokrewnionego. Niestety w czerwcu na stronie zbiórki przekazał smutne i niepokojące wieści. Przeszczep nie przyjął się.

- Po transplantacji szpiku kostnego od dawcy niespokrewnionego przez 3 miesiące było wszystko dobrze. Niestety 21 maja okazało się, że komórki rakowe znów zaatakowały w 67%. Jednym słowem ze 100% zgodności dawcy zostało niecałe 17%. Całe komórki od dawcy zjadł rak i rozprzestrzenił się już w krwi obrotowej. 9 czerwca okazało się, że rozprzestrzenił się już w głowie. Zaatakował mózg. Chemia nie zniszczy komórek rakowych w głowie. Pozostaje 2 razy w tygodniu podanie chemii poprzez nakłucie lędźwiowe. Mimo już prawie 3 roku walki nie spodziewałem się że zaatakuje z większą siłą i rozprzestrzenił się w głowie - przekazał 10 czerwca.

Tydzień wcześniej, 4 czerwca pan Dawid napisał:

- Białaczka wróciła po transplantacji szpiku kostnego. Od czwartku w szpitalu UCK Gdańsk będę miał podawaną 7-dniową chemię podskórną domięśniowo. Potem spróbują podać krwiotwórcze komórki macierzyste, które są pobierane od zdrowego dawcy i przeszczepiane do mojego organizmu. Mam nadzieję, że tym razem to pomoże.

- Moje ciało już jest tak osłabione, że mam dość walki. To nie odpuszcza, ciągle atakuje, ale próbuję ostatnimi siłami walczyć. Mam jeszcze nadzieję, choć mało. WZNOWA! To jedno krótkie słowo sprawiło, że załamał się mój świat. Tli się jednak we mnie jeszcze iskierka nadziei. Wiem, że to jeszcze nie mój czas, to jeszcze nie pora, by się żegnać... - mówi.

- Jestem obecnie w bardzo trudnej sytuacji finansowej, dostaję jedynie skromną rentę. Potrzebuję wsparcia, by opłacić niezbędne leki i późniejszą rehabilitację. Zdarza się, że muszę wybierać między dodatkowym posiłkiem, a wykupieniem recepty z apteki. To wszystko ogromnie obciąża mnie psychicznie. Czasami wydaje mi się, że to zły sen i że obudzę się zdrowy, zdolny do pracy i to ja będę mógł pomagać innym - czytamy w opisie zbiórki.